زین پیش شاعران ثنا خوان که چشمشان در سعد ونحس طالع و سیر ستاره بود، بس نکته های نغز و سخن های پرنگار گفتند در ستایش این گنبد کبود ، اما زمین که بیش از هرچیز درجهان شایسته ستایش و تکریم آدمی است گمنام و ناشناخته و بی سپاس ماند. (( بیایید قدر زمین را بیش از اینها بدانیم))